Dorastanie

potrafisz już rozgarniać
gruboskórne pnie zuchwałych malw
powoli zaczynasz dostrzegać
grudki piachu brutalnie rozrywające
twoją pergaminową skórę
transparentną

pełzając wśród bujnych traw
coraz lepiej ukrywasz tą nieznośną
małozieloność bytu

wciąż jeszcze groszkujesz
wśród słodkich zapachów
ślicznie różyczkujesz
czasem nawet stokrotkujesz

(ale i tak po drodze
przepadniesz na zakręcie
miodowomlecznej
skorupki ślimaka)

autor

Vanillvi

Napisany: 2007-12-18 Dodano: 2007-12-19 23:07:25

Ten wiersz przeczytano 824 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie