Doskonałość

Moja żona ćwiczy jogę,
jest osobą doskonałą.
Ale ćwiczyć z nią nie mogę,
bo mam chęci mniej niż mało.

Ja nie umiem cicho siedzieć,
kontemplacji oddać ciało.
Lubię częściej coś powiedzieć,
w ciszy mi by się nie chciało.

Moja żona zna układy,
joga jest jej przeznaczeniem.
Ja nie daję sobie rady,
nastawienia też nie zmienię.

Ja nie umiem być pasywny,
nieruchomo w sobie trwać.
Jestem typem zbyt aktywnym,
życie chcę za bary brać.

Ćwiczyć razem nie możemy,
dziwne, aby tak się stało.
Co innego razem chcemy,
i to znaczy doskonałość.

autor

Grand

Napisany: 2022-05-24 Dodano: 2022-05-24 09:44:46

Ten wiersz przeczytano 732 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie