Dotykiem swym wzniecasz u mnie...

Mój aniele, moja piękna przygodo, moich uczuć celu i obiekcie westchnień moich ... przyjmij ode mnie ten świąteczny dar, co ukoi moich uczuć wielki żar.

Dotykiem swym wzniecasz u mnie ognie tak ciepłe
dłonią swą sprawiasz, że dusza moja chce odlecieć
a w oczy Twe kiedy tylko zaglądam czuję spokój
i czuję, że mój statek życia już cumuje w doku

Potrzebna mi jest tak bardzo Twoja osoba
jako dusza duszy potrzebna, nie zaś ozdoba
bo taki uczuć ogrom mam skłębiony w sobie
i chciałbym go komuś przelać, czyli Tobie

Daj mi szansę i pozwól mi być przy Tobie często
a udowodnię Ci moją wrażliwość oraz moje męstwo
pokaże Ci, że nie ważna jest moja metryka
lecz to co w życiu przeżyłem i co z tego wynika

Rozumiem Twoją wątpliwość i brak zaufania
ja mam to samo, choć może inaczej to objawiam
ponieważ uderzono mnie kilka razy nożem
a serce me krwawi nadal, chociaż było gorzej

I przeszłość nieważna jest teraz już wcale
liczy się to co przed nami tylko zostaje
i będę szedł razem z Tobą u boku przed siebie
choć przeszkód jest wiele, wszystko dla Ciebie

Najważniejsze i najwspanialsze do odwzajemnione dojrzałe uczucie, kiedy człowiek wie czego chce. :D:D:D DZIĘKUJĘ

autor

Jarek_lewandowski

Napisany: 2007-04-06 Dodano: 2007-04-07 10:44:25

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie