Drewniany sonet

Suche drewno łaknie wody
Wyciąga drewniane ręce w dół
Choćby znalazł się i muł
A najlepiej płytkie brody.

W brodzie choćby raz zanurzyć ręce
Choćby osiem kropli wody
Wypić nawet do połowy
I pokłonić się w podzięce.

I tak płynie dzień w marzeniach
Mokro, slisko i wilgotno
W drewna cichych tych łaknieniach

A tu sucho, a nie słotno
A we wszystkich tych korzeniach
Z tej suchości oj markotno.

autor

Figazmakiem

Dodano: 2012-04-23 21:48:14

Ten wiersz przeczytano 1580 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie