w drodze do kresu
Dedykuje go współtwórcy Boguslawa Matusiak
teraz bez celu donikąd
sam ze sobą tylko z obrazem
tych co zapomnieli z rękoma
wyciągniętymi nie w tę stronę
na rozstaju tylko krzyż jest pewnością
na trudne wytchnienie lżej
bo na drzewcu samo cierpienie
moje maleje na Jego widok
pozwala na nowo wstać
przywołać na nowo miłość
myśli ułożyć w spokoju
by nie bać się samego siebie
w drodze do kresu
autor
Serduszko Ludzkie
Dodano: 2014-01-24 02:12:57
Ten wiersz przeczytano 738 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ciekawie z nadzieją. Pozdrawiam serdecznie
Ciekawy wiersz! Pozdrawiam:)
cel i postanowienie
jeszcze kawał drogi pozdrawiam
Z wiarą w sercu łatwiej. Bez celu? a to już za Twoją
sprawą:)Żeby cokolwiek się spełniło musi być cel to
jedyny i bezwzględny warunek.
Kres jest jeszcze daleko, gdzie Ci tak spieszno.
Dobranoc