Droga

W októłber buł cias, coby drewków na zima zorgować.
Wanglam sia na Warniji w kochrach i psiecach nie poluło.
Do lasa ciasam chodziuły cołe famelije.
Gbury zogami abo siekyrami zwolali zianksze
łuschniante szczepy,
a kobziyty, dziywczoki i szurki gałójzki łurzynały i wycióngali do drogi.
Potam leśnik mnirzuł i rachowoł,
cytel na wciórko wypisoł.
Wozam w kónie chućko brok buło na łobora zzyźć,
w szołrach musiało być dosić.

Daleko jesteś.
Drogą do Ciebie co daglezją wysadzaną.
Dzień w dzień tęsknotę dawkuję, demiurgiczną dalą dziś.
Dawne sny dozbieram, ciągle je gubię,
dodźwigam potem.

Dotyk muszę znów dedukować, dodać myślom.
Dam wszystkie dziewanny i dzwonki,
drżą dalie, obok ciemierniki
Dębów tam nie ma, o kolorze dąbrówka decyduje
dąsają się wciąż na krople,
deszczowym dreszczem na zawsze pozostają.

Deficyt Ciebie wciąż we mnie i wiem,
daremny płacz słów zapóźnionych.
Darłabym słońce niebu, darowałabym światu
debatowałabym z czasem,
decybele Dekalogu też mnie definiują.
Dedykować słowa, tak bardzo kocham,
dziś tylko mogę Mamo.







októłber- październik
zorgować- gromadzić
cytel- rachunek
szczepy- drzewa
wciórko- wszystko
chućko- szybko
szołer- drewutnia.

Gwara warmińska.

autor

Annna2

Napisany: 2021-10-15 Dodano: 2021-10-15 12:40:33

Ten wiersz przeczytano 2362 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Urodziny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie