Drzewo

...że tak się stanie to jest pewne, ale póki co żyjmy
pełną piersią... :)

Dobry wiersz, refleksyjny. Może pozbyłabym się tylko
"jego" przed "marmurową".

Witam, czytałam wiersz wcześniej kilkakrotnie i
zaczęłam zupełnie inaczej patrzeć na spadające liście
z drzew rosnących w tych szczególnych miejscach.
Dobrej nocy życzę.

Powiało melancholią ale bardzo podoba mi sie Twój
wiersz
Widzę ze już powoli zbliża się listopad i coraz
częsciej powracamy myślami do tych co odeszli a jedna
żyją w naszych sercach Słyszymy ich głosy przypominamy
sobie rozmowy
Ja powitam listpad gerberami zamiast chryzantem
Pozdrawiam serdecznie

Lublinie

tak cmentarz w lublinie, a śmierć jest nieuchronnym
końcem każdego życia, jest demokratyczna...dobrze
tylko jak nie przychodzi za wcześnie

brzoza w jej cieniu miejsce wiecznego spoczynku
...ładnie i bardzo smutno :-)
czy to cmentarz przy Lipowej w Lublinie?
pozdrawiam serdecznie:-)

Smutny wiersz, przypomniałam sobie moją śp. Mamunię,
która wykupiła sobie miejsce na cmentarzu, wymurowała,
w takim pięknym miejscu, pod sosnami...rok później
poszła do nieba i dla mnie też jest tam miejsce.
Trzeba pisać, nawet takie wiersze...

Bardzo spodobał mi się Twój wiersz,choć tę tematykę
odpycham od siebie.
Miłego wieczoru.

wiesz, aż wstałam...
a leżałam sobie i czytałam tylko
Ta brzoza mnie poruszyła.

Mój stary ojciec
też pod brzozą spoczął
cały rok praca przy grobie

wiosną sok leci słodki lepki
później zieleni się listowie
a później sypie się pył żółty
muszę wycierać często kamień

i żółto złoci się brzozy ramię
później spadają przekwitłe kwiatki
a później liście niżej i niżej
schylam się razem z nimi ku ziemi

w której prócz ojca córka w zieleni

Dziękuję Ci, to napisałam natychmiast, dopracuję -
będzie wiersz. A Twój jest piękny.

Smutny temat, ale wiersz faktycznie ma jakiś
pierwiastek romantyzmu, podoba mi się takie
przedstawienie tematu.
Miłego wieczoru życzę:)

Nie umiem jeszcze spokojnie przyjmować słów: mam już
swój grób. Moja mam też sobie już postawiła, ale ja
nie chcę o nim słuchać i jeszcze go nie widziałam.
Wiersz ładny i podobnie poczułam jak T. Grzywacz:)

Romantyzm i śmierć, to raczej
przeciwności, ale w tym wierszu
pięknie się uzupełniają.
Pozdrawiam:}

bardzo realne podejście do umierania. Ja jednak wolę o
życiu :)