dum spiro spero

Póki oddycham

Póki oddycham...
nadzieję mam,
że będzie lepiej,
że radę dam
z ciężką rozłąką,
z brakiem słonka też...

Że w domu krzyki, awantury "to nic"
ja i tak na przekór wszystkim będę normalnie żyć..
nie złamie mnie żadna porażka...

bo ja wbrew pozorom, dobrym jestem człowiekiem,
kocham, tęsknię,
czułości pragnę też...

póki oddycham,
nadzieję mam
i nie załamię się...
nie licz na to!
zapomnij wreszcie o mnie
i spokój mej duszy daj!

Nadzieję mam!!!

autor

isia

Dodano: 2007-01-22 17:21:50

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie