dusza ma
..dusza niespokojna
płynie przez odmęty ludzkiej egzystencji
samotność mego serca narasta
stoję nad przepaścią życia
rozpościeram me wewnętrzne skrzydła
i próbuję się ratować
próbuję się wzbić
by zmienić "coś"
pragnę poczuć radość życia
bo jej już nie ma
zabił ją człowiek o obojętnym wzroku,
który zamieszkał dawno temu w mojej
ostoi
w mym świecie,
w moim sercu
....
teraz duszą mą owładnął bezdech i strach
bo spadam z przepaści tej
czas się skończył
nie ma już nic
po prostu nic....
autor
płatek róży
Dodano: 2011-03-08 18:14:55
Ten wiersz przeczytano 455 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Życie nie zna pustki! Coś się kończy, to coś się
zaczyna! Pozdrawiam!
... Miłością serce zranione, miłością ma być uleczone.
... Pozdrawiam