Dwa guziki

Gdy zgasło życie gwiazda spadła z nieba,
przez mur cenzury wreszcie się przedarła,
opowieść o tej, której dawno nie ma,
lecz jej odwaga symfonii jest warta.

My, dziś wyłącznie na sobie skupieni,
nie dajmy dalej pamięci zawłaszczać,
została po niej: garstka prochów w ziemi,
i dwa guziki z żołnierskiego płaszcza.

W szarym mundurze wyruszyła w drogę,
w darze dla innych niczym kromka chleba,
nie zawahała się nawet przez moment,
zbrodnicza kula przerwała marzenia.


*

Pamięci Ireny Grzywacz z Łowicza dziewiętnastoletniej sanitariuszki (ur. w 1920 r. w Bednarach) uczestniczki organizacji paramilitarnej Przysposobienie Wojskowego Kobiet, która zginęła rozstrzelana przez sowietów 24 września 1939 r. w folwarku Miętkie koło Hrubieszowa. Jedyną pozostałą po niej pamiątką przekazaną rodzinie po ekshumacji są dwa guziki od munduru znalezione w ziemi.

autor

Bogumił1

Napisany: 2022-04-23 Dodano: 2022-04-23 13:37:17

Ten wiersz przeczytano 1528 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie