Dwa obrazy jednego
gdy tu
w niedoborze ukojeń
po/d/noszą nas iluzje
szyte z zapasem na
miarę potrzeb poety
tam przy ziemi
gdzie gruz i pobłyski życia
jedyna już prośba
o znieczulenie
autor
Rozalia3
Dodano: 2022-04-29 19:42:12
Ten wiersz przeczytano 981 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Bolesna, przepełniona prawdą miniatura.
Pozdrawiam serdecznie.
tak niestety, bardzo przykra dranatyczna refleksja
pozdrawiam.
Dziękuję pięknie kolejnym gościom za przeczytanie i
słowa...:)
Pozdrawiam Was serdecznie i życzę słonecznej, udanej
niedzieli:)
Bardzo piękny wiersz.
Świetne porównanie dobrego bytu i złego bytu człowieka
i skala pragnień adekwatna do sytuacji życiowej
człowieka.
Pozdrawiam serdecznie
Dobra miniaturka.
Pozdrawiam :)
Poza życiową refleksją wyczuwam w tym wierszu smutek.
Ładny przekaz.
Pozdrawiam
Marek
Bardzo mądry przekaz, pozdrawiam ciepło.
To znieczulenie jest trudne.
Mądre słowa
mądrość przekazu zatrzymuje.
Refleksyjny, dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Kogo nie boli temu powoli, chciało by się powiedzieć.
Dobrze, że my Polacy wychodzimy z tego konfliktu z
twarzą
Pozdrawiam
Dziękuję serdecznie wszystkim gościom za odniesienie
się do przekazu w miłych i ciekawych słowach:)
Z pierwszej myśli tytuł miał być 'z cierpienia'.
Klimat dałam na zasadzie zrównoważenia - pierwszej
części rozmarzonej i drugiej dramatycznej.
Pozdrawiam Was cieplutko i życzę pogodnej i udanej
soboty:)
Świetny wiersz, refleksyjny,
czasami odnoszę wrażenie, że jesteśmy widownią, a
przed nami scena, na której rozgrywa się tragedia, cóż
my mali możemy...,
pozdrawiam serdecznie:)
Świetny wiersz, zatrzymał refleksją.
Pozdrawiam serdecznie :)
pomoże - przepraszam..