Dwie małe ciocie

Ku pamięci Ireny i Krystyny

Koła powozu toczą się powoli,
Po lustrze utkanym z łez deszczu,
Zatrzymał się, jak zegar życia,
Tu, kiedyś, przed wiekami,

Stare drzewa pamiętają wasz sen,
Ten pierwszy i ten ostatni,
Nie miałyście nawet dwóch latek,
Gdy Bóg wezwał was do siebie,

Płaczę wraz z deszczem,
Zapalając lampiony pod każdym drzewem,
Bo nie wiem, pod którym was pochowano,
Ale każde miejsce będzie tym

…w którym was szanuję

Śpijcie snem spokojnym,
Zaśpiewam wam kołysankę,
Przez łzy będę śpiewał, moje małe ciocie!
Boże, dlaczego tak?

autor

Absolutus Miles

Napisany: 2007-03-04 Dodano: 2007-03-04 01:26:02

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie