Dziecko Sventevitha

Smutki i żale
Zbudziły we mnie chwałę
Sventevitha
Chciałem zabijać dobrem
Biernością na zło

Słodkie okazały się łzy pogaństwa
Próbujące oszukać wiernych
Kościół okazał się perfekcyjny
Nie dając się złamać moim
Bezeceństwom

W pewnym momencie
Połączyłem myśl pogardy z hołdem
Przestałem walczyć
Przecież i tak przegrałem zanim zasnąłem

Teraz podtrzymuję ogień piekielny
A łzy moje próbują sięgnąć zenitu
Bezowocne te trudy
Niech ukażą wartość wiary...

autor

TalOSan

Napisany: 2005-07-25 Dodano: 2005-07-25 17:17:56

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie