Ego

Wiersz opisuje moje odczucia tuż po operacji

Myślę, jestem, czuję pełnię życia
niespodziewanie nadeszła chwila zła,
znikam, zapadam w czerń nicości,
nie myśę nie czuję,
czy jestem jeszcze?
nie wiem, lewituję
ogarniają mnie ramiona niebytu,
moszczę się w nich, wtulam,
czy to już kres? czy na wieki?

Cisza, bezruch, brak myśli,
nieistnienie.

Nieprzebyta przestrzeń kosmosu,
rozbłyska iskrą jaźni,
błysk jeden, drugi, trzeci,
coraz to dłuższe, jaśniejsze,
czuję obolałe, drżące ciało,
zwolna powraca życie,
moje nowe życie...
czy lepsze ?...

Wiersz dedykuję wszystkim, którzy wygrali walkę z chorobą

autor

Bietka43

Napisany: 2011-02-19 Dodano: 2012-01-04 10:24:18

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie