Eunice (Rozwiane wątpliwości)

Gdy przyszedł śpiewać,
Tańczyły drzewa,
Choć wielkie i święte,
Kłaniały się w pas.

Lecz nagle...

Ciszę rozerwał,
Jakby się gniewał,
Rozrzucił obłoki,
I potargał las.

Niby dla draki,
Postrącał ptaki,
Pozdmuchiwał ludzi,
Ze stoków i tras.

Zamknięto szlaki,
Gdy gnał jak rumaki,
Z piekielną pewnością,
Jak przestworzy as.

Mistrz w swoim fachu,
Napędzał strachu,
Zapewnił ciemności,
I przysporzył szkód.

Rwał setki dachów,
Rozmiarem rozmachu,
Zostawiając wiele,
Pod nogami kłód.

I tak jak nożem,
Rozcinał morze,
Postrzępione fale,
Ciskając o ląd.

I tylko orzekł,
Że już nie może,
Gdy próbował rzekę
Zawrócić pod prąd.

Wzleciał do nieba,
Nieba się nie bał,
Spokoju nadzieję,
Rozbudził wśród mas.

I nagle...

Przyszła ulewa,
On zaczął ziewać,
Choć silny i dumny,
Uleciał jak czas.

autor

b-Art Sztuka Klasy B

Napisany: 2022-02-20 Dodano: 2022-02-20 04:55:29

Ten wiersz przeczytano 1058 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie