Faeri

Dobrze mi czasem jak embrion w łonie,
ciało swe blade w pościeli ułożyć.
Zasnąć w rozkosznych łóżka miękkościach,
lecąc myślami w nieznane przestworza.

Figlarnym na chwilę stać się stworzeniem,
o leśnych oczach i woni fiołków.
Echo wciąż gonić,
na drzewa się wspinać,
aby kawałek skosztować nieba.

Puchatym kotom dać się połasić,
wtulić policzek w aksamit futerka,
prychać i miałczeć, a czasem jak one,
odrobinę z miseczki wychłeptać mleka.

W wiatr się przemienić dziki i piękny,
huczeć po łąkach kwieciem nabrzmiałych,
czesać zbóż grzywy, z falami walczyć
niczym wojownik nieokrzesany.

Marzeniem sennym stać się na wieki,
oczy leniwie mrużyć od brzasku,
trwać tak upojnie, wtulić się w ciszę,
nie czuć, nie myśleć,
dać się ponieść złudnej wolności namiastce..

autor

~camino~

Dodano: 2006-04-19 14:56:17

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie