Fundament przyjaźni
Jedno słowo, które daje nadzieję
I gest, który radość zasieje
Wielkie czyny i małe rzeczy,
To to samo – nikt nie zaprzeczy.
Szczery uśmiech, uścisk dłoni,
Drobna rzecz, a ciemne chmury
przegoni...
Stać samotnie jak posąg pychy?
Charakter pokorny, lojalny i cichy,
Który czeka na ludzkie odruchy,
Charakter, który na obelgi jest głuchy.
Człowiek, który przyjaźnią buduje
fundamenty,
To człowiek, który człowiekiem jest
przeklęty...
~ bo dziś wątpię w istnienie przyjaźni...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.