GDY ANIOŁ ZANUCI

By anioł podarł każdy dramat, aż do rozdziału ostatniego Kładąc na serce pogmatwane, jak na osiołka-kompres śniegu KS. JAN TWARDOWSKI Dla cierpiących

kiedy już zamkną się za mną
wszystkie prawdziwe bramy uczuć
i umilknie tęsknota przejmująca duszę
to ptaki śpiewać nagle przestaną
zieleń radosna w mrok się zamieni
pójdę tak na przełaj niezwłocznie przez czas
jak gdyby nic się nie stało
dotknę błękitu nieba ostatni raz
aby płakać na darmo nie musiało

zasunę tęczę za widnokrąg
i zgaszę srebrną lampę księżyca
zachowa wtedy blask dla zakochanych
bo światło duszy jest w wędrowaniu
w tańczącym płomieniu świecy
a poemat życia co serce dźwiga
zastygnie migotliwie na rozstaju jak głaz
gdy ciemność wybiera przestrzeń losu
wyrwane skrzydła nie podniosą Anioła
lecz zanuci Ave Maria na czas

napisany Łódź.08.02.2008 ula2ula http://www.youtube.com/watch?v=YjO_VXHxsRw&NR=1

autor

ula2ula

Dodano: 2009-03-03 00:10:01

Ten wiersz przeczytano 774 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie