Gdy ruszasz w drogę...

Gdy ruszasz, gdzieś przed siebie
rozwija się zaraz deseń kobierca
i piękno letniego krajobrazu,
trafia prosto do serca...

Wzdłuż drogi – pola. Raz złotem
dojrzałym się mienią
a tuż obok, za miedzą
zaskakują zielenią....

Nagrzane powietrze
do wrót lasu dryfuje
a na tafli jeziora
słońce iskry maluje...

Nad strumykiem wierzby.
Widać nawet, jak się kołyszą
a na wzgórzu drewniany kościółek
otoczony urokliwą ciszą...

Tuż obok... kamiennym
murkiem otoczony,
stary, pochyły cmentarz
do zbocza przytulony...

Jeszcze bociany stoją w gniazdach,
dostojnie, na jednej nodze.
Tak strzegą swych gniazd
i dobrobytu domów przy drodze.

W sadach drzewa, pod ciężarem
owoców, zaczynają się uginać...
...I w każdym takim miejscu,
miałoby się ochotę,
tak po prostu...zatrzymać.

autor

Maryla

Napisany: 2005-08-20 Dodano: 2005-08-25 10:08:34

Ten wiersz przeczytano 761 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie