Głód
Zmarłej M.G.
Z każdą chwilą bez Ciebie
Narasta we mnie głód
Głód miłości...
Głód wspólnego przeżywania
Radości i smutków
Jestem wciąż sam...
Brakuje mi ciebie
Naszych pocałunków
Naszych spacerów w blasku księżyca
Naszych wspólnych marzeń
Marzeń które mogły się ziścić
Ale legły w gruzach wraz
Z twoją śmiercią
Sprawia, że czekam na nią
Pragnę paść do jej stóp i błagać
By zabrała mnie do Ciebie
autor


Błotniak


Dodano: 2004-11-09 07:05:13
Ten wiersz przeczytano 512 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.