Głupota

Pan X nabawił się gdzieś głupoty
(prawdopodobnie nie wiedząc o tym),
odtąd miał ręce pełne roboty.
Żeby choć cicho w kącie siedziała.
Nie. Ona coś zawsze zepsuć musiała.

A to kupiła za ciasne buty
(X, gdy je wkładał, chodził jak struty),
to nie przypilnowała mleka
(X patrzył, jak mu z kuchni ucieka),
to wygłaszała uczone twierdzenia,
gdzie nic nie było do powiedzenia,
to rzekła coś ni w dziewięć ni w pięć
(X w mysią dziurę miał schować się chęć).

Raz nadepnęła na odcisk szefowi -
X całkiem nie wiedział co ma z tym zrobić,
tym bardziej, że szef coś bąkał o wiośnie
i, że nie sieją, a sama rośnie...
Ta, obrażona, podpiłowała
gałąź na której dotąd siedziała.

Więc chciał wyleczyć się X z głupoty,
lecz z tym największe były kłopoty.
Próbował trucizną, próbował ją gazem...
Tylko czy warto ginąć razem?...

;)

autor

annael

Dodano: 2007-08-29 00:02:28

Ten wiersz przeczytano 2889 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie