GÓRNIK ODCHODZI NA EMERYTURĘ

Z okazji minionego dnia Górnika

Ciężka praca jest górnika,
Z czoła nigdy pot nie znika.
Odwagę mieć trzeba wielką,
By codziennie w ręku z lampą
Zjeżdżać pod skorupę ziemi
Tam, gdzie nic się nie zieleni,
Gdzie jest czarno, pył i błoto.
Raz jest ciepło a raz chłodno,
Woda na nich z góry kapie.

Kęsy skały na pułapie
Stemplami są podpierane,
Z boków zaś zabudowane.
Lecz na przodku ciężko bywa,
Gdzie węgiel się wydobywa.
Choć maszyna kruszy skały,
Trud górnika jest niemały.
Jest w napięciu, obserwuje,
Czy tryb jakiś nie szwankuje.

Można dalej by wyliczać
Czynności pracy górnika,
Które ja znam z opowieści
A, co w głowie się nie mieści.
Ale dziś górnicy znani
Kończą swą pracę w kopalni.
Idą na emeryturę
I będą spoglądać w górę

Na błękitny pułap nieba,
Gdzie słoneczko, ptaszek śpiewa.
Pod stopami zieleń trawy,
Wkoło kwitną piękne kwiaty,
Gdzie jest przestrzeń i swoboda,
Gdzie w strumyczku szemrze woda,
Gdzie dzieciaki … a żoneczka
Na swego mężusia czeka.

W ten Górnika dzień ostatni:
Niech dalszy czas jest dostatni,
By pragnienia się spełniały,
Tryby myśli nie rdzewiały,
Wzniosła myśl sięgała nieba
W miarę, gdy taka potrzeba,
Wesołości do zarania
Życzy WESOŁA KOMPANIA.
* * *
HanB

autor

wertycha

Napisany: 2016-12-05 Dodano: 2016-12-05 18:06:01

Ten wiersz przeczytano 4377 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie