Hamlet moimi słowy

....ja bym to powiedziała w ten sposób...

Zostać tu, czy nie zostać tu?-
Zadaję Wam i sobie takie oto pytanie…
Spójrz w lustro!
W twarz tej istoty, istotnie
bez twarzy.
Co walką poranną, wciąż od nowa,
z nieznanym wrogiem, wciąż
od zawsze poranioną dłonią
próbuje dotknąć Sensu istnienia.
Czymże jest Zycie?
Co pod fatum zajadłym
pościgiem codziennie umyka.
O Życie!
Czemuż gdy na świat
nowe dziecię wydajesz,
od razu w zrozpaczonym krzyku
usta otwiera…?
Zasnąć, umrzeć.
Bo tylko po to walczy każdy z nas – co dzień.
Może lepiej oddać się od razu
w miłosny, wieczny uścisk śmierci…?
Już zamknąć zmęczone oczy,
i tak od zawsze przymknięte i ślepe!
Lecz tu pewność zamienia się w trwogę.
Bo co jest za tą furtką tajemniczą?
Do której klucz zgubił każdy kto
przeszedł jej wrota.
Czy lepiej przejść czy zostać?
Czy oparcie znaleźć w duszach tych
pyszałków, fałszerców, biernych słuchaczy i służących pieniądza?
Bo jako urodzeni, już oszukani.
Podłe Zycie!
Dlaczego nie ostrzegasz?
Że każdy z nas jak kamień wrzucony do studni.
Parę razy odbije się echem o kamienne ściany
i znika, w czarnej otchłani, której dna
nikt dotąd nie zbadał.
Człowieku spójrz w lustro.
Właśnie tak wkoło ciebie od zawsze jest pusto…

autor

tequila

Dodano: 2006-02-01 13:03:50

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie