Hej Sokole (cz II )

Na smyczy Kremla Janukowycz
dał władzę wieprzom,
którzy od zbytku stracili głowy.
Bez serc pazerni naród głodząc
blaskiem klejnotów zdobią obroże
pupilkom czworonogom.

Hej, ty Sokole! Mój ty sąsiedzie!
Patrząc w historię, w podobnej
do mojej przebywasz biedzie.
Byłeś mi zawsze wrogiem, a teraz
milczysz lisim sposobem,
by nie przeprosić nie oddać co nie twoje.

Hej, ty Sokole! Stepowy synu kozaczy!
Po wolność krwią drogę znaczysz.
Z obu stron świata jednakie bestie
mamią udając lepszych braci.
Pożrą gdy się wykrwawisz
gdy siły stracisz do reszty.

Ja obojętnie powiedzieć mogę,
że twoja wojna mnie nie wzrusza.
Lecz jako chrześcijanin,
zwyczajny człowiek
z rozdartym sercem
życzę ci z głębi duszy;
szczęśliwy żyj bez granic.

na grobach
u naszych pomordowanych
światło już czas zapalić
płomieniem pojednania niech prawda
do cna wypali nienawiść

tylko prawda nas wyzwoli

autor

budleja

Napisany: 2016-11-30 Dodano: 2016-11-30 09:33:14

Ten wiersz przeczytano 1310 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie