Huragan. Proza.

Wiatr nasilał się niosąc ze sobą sól morską
i przyginając krzewy w żywopłotach,
przez wycie wiatru przebijał się szmer
strumyka spływającego ze wzgórza.
Niebo pociemniało i gęsto gromadziły
się chmury, morze przybrało kolor łupku,
na którego tle wzdymały się spienione
grzywy fal rozbijając się o brzeg, rozpraszając
cienie na piasku, rozpylając w powietrzu
delikatną mgiełkę.
Ostre podmuchy wiatru od morza przelatując
przez osiedle, wypłoszyły wczasowiczów z ulic,
my także podążyliśmy do swego pokoju.
Rosnąca tuż za oknem stara jabłoń
z gwałtownością uderzała gałęziami
w nasze okno, potęgując uczucie niepokoju.
Z ufnością i rozkoszą przytuliłam się
do ciebie, gdy przygarnąłeś mnie
swymi silnymi ramionami, wydawało mi się,
że przebiegł mnie delikatny prąd,
poczułam leciutkie, rozkoszne mrowienie
w całym ciele , nasze serca połączyła magiczna nić.
Za oknem szalał huragan, duże spienione, białe fale
szemrały na piasku, ich dźwięk zlewał się
z cichą muzyką sączącą się z włączonego radia
w naszym pokoju. Tak cudownie upłynął nam czas, ze zdziwieniem spostrzegliśmy, że przez
niezasłonięte okno pojawiło się zamglone,
szare światło jutrzenki…

Miłość jest jak pogoda, ma swoje słońce i huragany,
róże i kolce, dobre i złe chwile, pocałunki i pieszczoty,
a czasami też drobne ukłucia ….
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2010-07-29 Dodano: 2010-07-30 17:43:49

Ten wiersz przeczytano 1035 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie