Huśtawka
We wspaniałym dworze,
Gdzie ściany są w cudnym kolorze.
W ogrodach wielkich.
Pełnych kwiatów maleńkich.
Drzewo ogromne stało.
Ma lat nie mało.
Huśtawka żelazna wisi na tym drzewie.
Porusza się rytmicznie w wiatru śpiewie.
Kiedyś piękna,teraz zardzewiała.
Ona to historie rodzin z tego domu
poznawała.
Na niej młoda panienka huśtała się od
rana.
Później huśtała się para zakochana.
Następnie dzieci,małżeństwo starsze.
Podziwiała żołnierskie marsze,
Gdy podczas wojny w bój ruszali.
Znała historię wszystkich ludzi,którzy tu
mieszkali.
Teraz wisi tu sama,
Wisi całkiem zapomniana.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.