Idą ludzie idą
Idą ludzie idą
orkiestra gra
trumna się kiwa nad żytem
cienie tratują piach
i jeszcze wrona
skrzypi w starym modrzewiu
niosą na swoich ramionach
na śmierć ścięte drzewo
idą ludzie idą
już brama furczy wesoło
znowu zapalą świeczki
znowu położą kwiaty
ksiądz się ziemią przeżegna
myśli przybędzie tak wiele
i tylko cisza wciąż jedna
autor
Korczak Krzysztof
Dodano: 2006-09-21 16:23:35
Ten wiersz przeczytano 727 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.