Igranie
Na polu bitwy stanęłam dzisiaj w walce
Sama ze sobą
Potoki łez, gonitwa bólu
Czuję, że kres nadchodzi
Igram z życiem choć wiem
Że pole to jest stworzone
By dać z Siebie wszystko, grać świadomie
Na swoją stronę.
Igram więc z ogniem, igram z wodą,
Z powietrzem, z ziemią, z człowiekiem
Widzę wielkie połacie ogrodów
I … sama już nie wiem…
Czy to niebo??
autor
muluc607
Dodano: 2023-07-09 12:05:39
Ten wiersz przeczytano 777 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Mnie również bardzo się podobało. Piękny smutek.
Papier często jest najlepszym przyjacielem. :)
Pokonać swoje negatywy to w samej rzeczy solidna walka
ze sobą. Ale warto.
Myślę, że z każdym z nas igra los, specjalnie nie
musimy się wysilać, bo wypadki chodzą po
ludziach...nigdy nie wiesz kiedy i gdzie...Pozdrawiam
:)
Człowiek igra w życiu na różne sposoby takie są Fakty.
A igranie z samym życiem i zdrowiem stricte to już
szaleństwo i niebezpieczne zjawisko
Z pewnością wiele osób ma podobnie. Ja czasami tak
mam. Ładne refleksyjne słowa. Pozdrawiam.
podoba mi sie najbardziej zakończenie
Witaj
Podoba mi się Twój wiersz. Zarówno jego forma, sposób
przekazu i refleksyjność.
Udanego popołudnia.
Nasze życie jest zmaganiem się z losem, czasem
igraniem,
ale najczęściej mierzymy się z nim za bary,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
warto cos poprawiać, ale walczyć nie warto.
To jest najtrudniejsze , pokonać samego siebie swoje
słabości.