Imago...
Przez ciebie pisanie smutkiem
lecz w końcu tematu zabrakło
uczucie z serca wyrwane
zgasło wewnętrzne światło
przez ciebie gorycz i łzy
marzeń zabiłeś tysiące
a kiedy tamto się stało
umarło wspólne słońce
mozolnie z uporem do skutku
resztki spod twoich paznokci
składałam od nowa jak puzzle
blokując drzwi do przeszłości
powstałam z kolan pokutnych
serce na oścież otwieram
smakuję życie zachłannie
nie poznałbyś mnie teraz...
Komentarze (46)
@sari
Potwierdzam:)). Miłego (deszczowego na szczęście)
dnia. M
Cieszę się, że kokon przeszłości za sobą
zostawiłaś.Teraz przeistocz się w pięknego,
beztroskiego motyla. Życzę pomyślności, miłego i
udanego dnia. Bądź szczęśliwa:))
Długa i trudna ta droga, po takich przeżyciach.
Pięknie o przeobrażaniu...:)
Marku a dziękuję :-) powiem tylko tyle... życie jest
jednak piękne :-)))
Piękny, poruszający wiersz. Oby nowe rozdanie
przyniosło peelce szczęście, czego życzę:). M
KrzemAniu czas to dobry plasterek ;-)
Optymistyczny przekaz, o tym że czas goi rany. Miłego
dnia:)
Marylko życie jak to życie czasami wiedzie drogą pod
górkę ;-)
Smutkiem napełnia życie czasami, ma swoje plany, mimo
naszych najszczerszych pragnień. Wstać z kolan dobrze
rokuje.
Pozdrawiam cieplutko :)
Poprawiłam :-) Gapa ja...
Zosiaku ups ;-) mea culpa :-))
"nie poznał byś mnie teraz..."
Myślę, że - nie poznałbyś.
Pozdrawiam.
Anno troszkę już mnie życie po blond czuprynie
wytłukło... ;-))) ale żyję i mam się wyśmienicie :-)
pozdrawiam ciepło
Piekny wiersz o sile kobiety zrzucającej ciężar z
serca.
Michale :-) z larwy to ja już nic nie mam :-))))
miłego dnia życzę