Istota rzeczy
Wiatr niespokojny
rozstawia po kątach
splątane me myśli...
niejasność uczuć
brak równowagi
między słowami szlaki
dla kolejnych wątpliwości...
i spalę pozostałe mosty
dla zwykłej swobody bytu
wbrew tym co
mówią o potomności...
i tylko chrzęst śrutu
co w duszę kłuje
tok rozumowania
czasem kieruje
ku rzeczywistości...
autor
falcon
Dodano: 2008-06-21 20:12:56
Ten wiersz przeczytano 701 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
(popraw - co w duszę kłuje/ kłuje coś ostrego, a
kuje kowal żelazo póki gorace), treść do czytania,
nawet całkiem, całkiem.