Ja

Boże
Ja wiem, że mi nic już nie pomoże
Nie cofnę tego, co było
I nie wznowię tego, co w mym sercu ubyło
Ale proszę
Daj mi nadziei po trosze
Na to co, w sercu jeszcze noszę
Pozwól mi
Zapomnieć
Proszę...
Te łzy, które w sobie noszę...

Jestem kimś
Kimś z pośród miliona
Wciąż niedoceniona
Poniżona, wyniszczona
Ja wiem,
Moja wartość jest minimalna
Ma dusza na pożarcie czarta
Moje myśli zniszczone
Ciało poniżone
Jestem nikim
Bo taką etykietkę mi wlepiliście
Nawet się nie zastanawialiście!
Nie spojrzeliście
Nie pomyśleliście
Tylko tak bardzo mocno
Zniszczyliście
Nie pokochały mnie
Wasze oczy
Nie pocałowały mnie
Wasze serca
Każdy dzień przy was
To taka wielka dla mnie udręka
Nie czuć, nie myśleć nic
Staram się i nie potrafię
Moja dusza jest na koralowej rafie
Tylko ciało się gdzieś zabłąkało
I tu z wami jeszcze zostało...

Choćby serce rwał ból: muszę milczeć ;(

autor

tirarira

Napisany: 2006-04-14 Dodano: 2006-04-14 14:50:24

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie