Jak obłok
"Iść za marzeniem i znowu iść za marzeniem, i tak zawsze aż do końca..." Joseph Conrad
Jak obłok być pragnę,
ponad ziemię się wznieść.
Płynąć tak lekko nad nim
i biały, miękki puch nieść.
Z wiatrem walczyka zatańczyć,
a ptaszki nauczyć śnić.
Nad dolinami zawisnąć,
radosną im piosnkę nucić.
Nad zwierciadłem kałuży,
przeglądnąć się nie jeden raz.
Między szczytami zaginąć,
utonąć w nich aż po sam pas.
A gdy już słońce zajdzie,
z księżycem położyć się spać.
Muskając ukradkiem gwiazdy,
jedną sobie skraść :)
autor
labrouillard
Dodano: 2010-05-27 18:08:18
Ten wiersz przeczytano 599 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz jest lekki, przyjemny, z łatwością sie go
czyta. Wprowadza miły nastrój
bardzo piękny wiersz, jak letnia piosenka :-)
"Jak obłok być pragnę" - ja też...