JEDNA IDEA

granica ciała
wytłumia
złapane w echo
zmysły

szklana ostryga
zatrzaśnięta
ściąga struny
na skórę nanizane
coś chwyta za gardło

żadna stronica
nie da odpowiedzi,
klawisze uderzają
bezdźwięcznie
w karty tarota
wróżąc szyfr
wyjścia z
biesiady cieni

coś chwyta za gardło
to tęsknota
niezaposkojona
pozostaje
pozostanie,
nasączona w mur
jak w gąbkę
miód.

ukryte pod podłogą piece,
ogień na ziemię sprowadźcie
niech wyleje się lawina
niech wymiesza
niech zmiesza
niech stanie się słowo i początek.
przez półotwarty zamek
wyciskam łzę do środka
pytając o celny strzał i
klucz

autor

lufastorm

Napisany: 2005-12-24 Dodano: 2005-09-10 14:08:18

Ten wiersz przeczytano 315 razy

Oddanych głosów: 3

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie