Jedno słowo...
Jest jedna droga która wiedzie człowieka do prawdziwej doskonałości twarda szkoła życia Albert Einstein
stali naprzeciw siebie
tłum omijał ich niechętnym wzrokiem
nędzne ubranie
but dziurawy
nie zatruwają powietrza
nie są jak mary
żywi a zarazem martwi..
była dziewczyną potem kobietą
to nic że zniszczona chorobą
ktoś zranił tragedia na ustach
tylko on wie
czyta jej wiersz
rumieniec niewinności rozkwita
i łza zabłyśnie
zbierała je w pokorze...
na obłoku błękitnym serafin
gra na harfie
liryczną pieśń dla niej
słuchała szepcząc dziękuje
nic nie mam -powiedział poeta
masz słowa
dałeś mi je
bezradnie ręce podniosła
nie o datek prosił
tam w niebie skarga zapisana
a na kartce wiersz

NiebieskaDama




Komentarze (15)
Jest klimat w tym wierszu
Jest klimat w tym wierszu:)
Życie nie rozpieszcza a gdy choroba dopada trudno o
wsparcie bratniej duszy.
jedno słowa a tak wiele może uczynić i zmienić...
Znam takie kobiety, nędzarki żebrzące na ulicy...
Zatrzymał mnie Twój wiersz, mój ulubiony kolorku:)))
Piękny, liryczny, jednym słowem śliczny!!
Pozdrawiam Damo!! dziękuję bardzo :))
Czy nie wszystkie romantyczne dusze oczekuja ciepla?
Sztuka, poezja , milosc - to skarby czlowieka
najdrozsze ,wiecznie serca ogrzewaja.
Pozdrawiam cieplutko i dziekuje za pamiec.
Miłość trudna jest uczuciem długotrwałym, nierzadko
spełnionym, jednakże przynoszącym cierpienie.W miłości
jest zaufanie, bezkompromisowa pomoc, wsparcie i to
wszystko powinno zaistnieć.
W bajce księżniczka całuje żabę i w mgnieniu oka staje
przed nią najwspanialszy Książe z bajki. A potem stają
na ślubnym kobiercu i bajka się kończy. W życiu bardzo
często również w tym momencie bajka się kończy, z tą
drobną różnicą, że po opuszczeniu ślubnego kobierca
Książe zmienia się, jakby został zaczarowany w żabę.
Pięknie choć bardzo smutno. Pozdrawiam Serdecznie
"tam w niebie skarga zapisana
a na kartce wiersz" bardzo pięknie, zadumałam się
Niesamowity nastrój. Widzę tę nędzarkę oczami
wyobraźni. Nie jest mi obcy wygląd takiej kobiety,
często można ją spotkać, natrętnie żebrzącą o
papierosa, pukającą do drzwi domu i proszącą o datek.
Ludzie omijają ją a natręctwo ( tak powszechne
dzisiaj) budzi niechęć i nawet agresję. Miłe natomiast
jest dodanie poety, czytającego jej wiersze. A więc
mającego w ten sposób r e a l n y kontakt z prozą
życia. Tak to widzę i dlatego mi się ten wiersz
podoba. Pozdrawiam serdecznie.
piekny lecz z nutką smutku +++
pozdrawiam cieplutko:)
Jak jedno słowo - to pięknie! +++
Poeto Twoje slowa moga zdzialac cuda.Piekny wiersz,
dziekuje Niebieska.+++