Jegomość Żal

Czasami mnie odwiedza,
nie lubię tego gościa,
wspomina wciąż o czasach,
minionych, pustych nocach,
kiedy dosięgnąć mogłam
rześkości zwiewnej bieli
i formę nadać czerni
nim wszystko diabli wzięli.

Herbatkę mi podaje
piołunem doprawioną,
na spacer mnie zabiera
z nim receptory płoną,
gdy w dół już tylko patrzę
w punktów straconych przepaść
on serce czule głaszcze
i nie zamierza przestać.

Jesteś moja wciąż szepcze,
znów przyjdę niespodzianie,
na pewno cię odwiedzę,
nie musisz czekać na mnie.
Starannie drzwi zamykam,
mieszkanie po nim sprzątam,
ustawiam wszystko w kątach,
a on wchodzi bez dzwonka.

autor

małgośka38

Napisany: 2015-07-18 Dodano: 2017-08-21 15:47:16

Ten wiersz przeczytano 1108 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie