jęk myśli

...myśli pnące się po
zakamarkach półkul
przestworzy pełnych
bólu, miazga
do cna wyszydzona
płaczu rzeka na
przełaj przecinająca
dolinę ostoi myśli
chwili skradzionej
szczęśliwemu człowiekowi

A jeśli zostanie ona
wydarta ze swej prawdziwej
natury rozpocznie
bunt przeciwko nie
wiadomo czemu
A jeśli zbłądzi
na nierównej powierzchni
poziom nagle utrzyma
skończy się nim rozpocznie
taka wola

Wiadomym się staje
myśl szuka portu
wystarczy podać jej
dłoń pomocną
chęć wsparcia okazać
myśl swą przygarnąć
do siebie i utulić
i pogłaskać i nie
zabijać bo nie
taka jest wola

autor

zahir

Dodano: 2006-12-14 00:29:42

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie