JESIEŃ PO JESIENI

Zaczynamy o świcie
czekając, aż coś się zmieni
.. i tak przez całe życie:
jesień po jesieni..

..a za oknem znowu
kurczy się lato zielone
biegnie polem od rowu
jesień, jesień w tę stronę..

od stóp do wezgłowia
jawor się rozzłocił
.. klon znów spurpurowiał
jakby coś napsocił..

czarnego bzu kiście
chylą się do ziemi..
.. tańczą.. tańczą liście
w objęciach jesieni..

... a ja.. budzę się o świcie,
z nadzieją, że coś się zmieni
.. i tak.. przez całe życie
jesień po jesieni...

autor

anna

Dodano: 2006-10-13 00:35:42

Ten wiersz przeczytano 924 razy

Oddanych głosów: 97

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie