Jesienna zaduma
Bez Ciebie jesień mnie dogoniła
nicią pajęczą związała ręce
blask oczu mgłami smutku zakryła
róż suchym cierniem wbiła się w serce
Bez Ciebie miłość zgubiłam we wrzosie
radość wśród złotych liści zdeptałam
łzy rozsypałam po zimnej rosie
ust czerwień jarzębinom oddałam
Bez Ciebie ptakom wszystkie marzenia
odlatującym dałam na zawsze
i teraz nie mam nic do spełnienia
Bez Ciebie z deszczem jesiennym płaczę
Lubię tutaj wracać ......
Komentarze (5)
Jesień ma to do siebie, że wywołuje nostalgię, zadumę,
przywołuje smutki, wspomnienia.. ( Wiataj! Dawno Cię
tu nie było!)
Jesień to też czasem pora mgieł nadziei i opadłych
liści uczuć, ale jak zwykle po niej i po zimie
przychodzi wiosna.
Bez Ciebie lato wciąż zapłakane....
Tęsknoty w nadzieje swe owija....
Powróć, jak świt każdym rankiem......
A lato czerwienią róż będzie rozkwitać
Wiersz pełen nostalgii, pięknie napisany.
Jesień w sercu i tak to bywa, gdy traci sie to co sie
kocha.
Jesień wyzwala wspomnienia i smuteczki,
ale jest piękna. Ładny nastrojowy wiersz.