Jesienny Pan

Jesienny Pan...
i ta cudna jesień...
w pałacu mojej duszy też są takie drzwi...
zgubiłam do nich klucz...
zamknięte...
zatrzaśnięte...
zaryglowane...
...na cztery spusty...
i tak już miało pozostać...

ale dziurką od klucza sączyło się światło ...
ono pozostało....
tak słabiutkie ,że ledwie je widać...
maleńką stróżką...
ale się sączyło...

i boję się ,że to ...
co miało tam pozostać...
...wybuchnie...

autor

awewa

Dodano: 2006-10-30 01:38:11

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie