Jest środek czasu*

noc i dzień a obok słońce
z tendencją do opadania
w moim świecie
jest też błękit co niesie ukojenie

po prawej i na wprost
rozpościelają się różowo białe chmury
jedwabne ptaki snują lotem odrobinę czerni
i motylami cala łąka otulona
tworzy kolor i odcienie

harmonia gra na liściach
które z wiatrem zataczają kręgi
wokół moich stóp
i bywa, że spotykam tam ulgę
dotykam końca zbocza

rozkwitają motyle myśli
wtedy robię parę kroków więcej
by zbliżyć niebo
opierające się na kilku spojrzeniach

widzę kawałek linoleum
zwrócony do ciemnej ramy drzewa
ze stoickim spokojem
owinięte koraliki trzymają się dłoni
bosko uchodzi dym ostatniego papierosa

w obrazie moich snów
już na zawsze po zamknięciu oczu
w muzeum tego świata zawieszone

autor

N!KA

Napisany: 2008-11-29 Dodano: 2008-11-29 13:59:06

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie