Jestem tylko człowiekiem
Jestem czasem nieskończonym,
zabieganym, starym zegarem.
Jestem obrazem uwieńczonym
jakimś magicznym czarem.
Jestem mrokiem i jasnością
szczęściem wśród czarnych róż.
Jestem smutkiem i czułością,
wiatrem wokół czarnych burz.
Jestem chwilą zapomnienia,
nimfą kroczącą po ziemi.
Jestem nocą do czczenia
ulokowaną pośród cieni.
Jestem symfonią muzyki,
i harmonią pośród wojny.
Jestem mścicielem krytyki,
i faktem, który jest hojny.
Jestem krótkim cierpieniem,
niedoścignionym biegiem
Jestem jedynym pragnieniem,
i tylko człowiekiem
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.