Jestem Wiersz...

Wybydzony w nocy...efekt paru chwil...

Jestem sobie Wiersz, powiem coś o sobie...
Przeczytaj mnie uważnie, to może sie dowiesz.
Powstaje ładnie, linijka w linijke,
mój autor pisze mnie szybko, tylko chwilkę.
Chwyta za długopis i nie czeka,
ma taki charakter, nigdy nie zwleka.
Wyraża we mnie co czuje, co go dotyka...
Ups! Coś nie wyszło...kartka znika!
Ale nie rezygnuje, twardo skrobie,
ciągle coś notuje, może i o Tobie!

Jestem Wiersz! Dał mi życie On,
człowiek charakteru z 4 świata stron.
Długopis, kartka, pare myśli, wtem ja ożył,
dumny jestem, że On mnie stworzył.
Staje się częścią jego choć mam swoje prawa,
jest już późno w nocy, obok mnie stoi kawa.
ja nie odczuwam zmęczenia jak On
i wiem, że nie będe miał wielu stron,
ale dostałem dusze więc się odwdzięcze,
swoją treścią sławę Mu zawdziędze...

I tak się zaczyna życie Pana Wiersza...cdn.

autor

srokavip

Napisany: 2008-05-16 Dodano: 2008-05-17 10:08:58

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie