Jeziorak
Jeszcze tu powrócę,
powrócę tu kiedyś,
popłynę wraz z ciszą
do zatoczek leśnych.
Usiądę na brzegu,
w ciszę się wsłucham,
w trele dzikich ptaków
wśród zieleni skrytych.
Ważki nadjeziorne,
lot nad srebrną taflą.
Plusk rybek skaczących,
melodią swą wabią.
Zanurzę się w wodzie,
jak we śnie, w marzeniach.
Księżyc ryby łowi,
wzdycha matka ziemia.
Słońce się przegląda
w niezmąconej toni.
Żaglówka przemknęła,
fala, falę goni.
Jeszcze tu powrócę,
by pochylić głowę,
zachwyt wpleść we wersy,
piękno polskiej ziemi.
Komentarze (45)
bo nie ma nic piękniejszego jak ziemia ojczysta
Witaj
Miluśko o narodowej przyrodzie.
Pozdrawiam
;)
Jakże pięknie przedstawiony obraz jeziora.
Takie wiersze po prostu koją duszę.
Przeuroczy wiersz. :)
Klimat wycisza...
Ciepło koło serca...
Pozdrawiam serdecznie:)
jest klimat,
cudownie
:)
Piękny wiersz. Pozdrawiam
Bardzo ciepły i tęskny wiersz… pozdrawiam
Miejsca, które budzą miłe wspomnienia powinny być
często odwiedzane :) Pozdrawiam serdecznie +++
Przyjemnie jest wracać do takich miejsc. Pozdrawiam
serdecznie :)
Uwielbiam takie klimaty, piękny wiersz, przenika z
niego nostalgia, wspaniały opis naszej przyrody.
Pozdrawiam serdecznie.
Witaj Wiki.:)
Cudowny wiersz, taki co porywa serce i duszę do
lotu.:)
Serdecznie pozdrawiam.;)
Co? Mogę oddać tylko jeden głos? To skandal!!
Pięknie i tyle ciepła super!
Zapraszam do siebie na przygodę ;) ;) pozdrawiam i
głos zostawiam ;)
Przepiękny ciepły przyrodniczy wiersz - to prawda
nasza przyroda zachwyca :-)
pozdrawiam
Dopiero teraz załapałem, że nie oddałem głosu.
Przepraszam.