Już nie mówisz mi pięknych słów...
Już nie mówisz mi pięknych słów,
I ja Tobie pięknych słów nie mówię,
Zgubiłeś miłość w codzienności
I ja miłość w codzienności gubię,
Tracimy liście z drzewa życia,
Stoimy nadzy w szacie jesieni,
I dla nas wiosna już nie przyjdzie,
Miłość się nasza nie zazieleni,
Zginie starości szronem pokryta,
Umrze jak gałąź złamana lodem,
Zabraknie dla nas słońca życia,
Nie będzie dla nas żadnego"potem"...
autor
mamma
Dodano: 2008-06-23 19:14:17
Ten wiersz przeczytano 690 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Zaczyna się od pożądania, a kończy się
przyzwyczajeniem i przywiązaniem. Ale i jedno i drugie
to jest miłość...
"Potem" na pewno będzie - potem.
Wierz w to.
Bardzo obiektywny i realistyczny wiersz na temat
naszego życia choć uproszczony,ale dosłowny i bez
skrupułów -tak się gubi nasza miłość..zatraceni na
szlaku życia..odnaleźć się już nie da...moje
uznanie..powodzenia..
Miła dziewczyno! Czasem miłość potrzebuje odrobinę
ciszy. Ale wcale nie oznacza to, że jej już nie ma.
Nie umrze w "codzienności". Słowa w miłości nigdy nie
oddają tego co w sercu. Miłość nigdy nie umiera.
Rzadko komentuję wiersze. Ten wiersz mnie poruszył.
Widocznie spełnił swoje zadanie i za to masz u mnie
plus.
Piękny wiersz choć smutny... Głowa do góry na każdego
ktoś czeka, tylko czasami trudno jest dostrzec tą
drugą osobę. Śliczny wiersz duży +