Kałuża

wierzyłam że mówisz do mnie ty wybrałeś tłum myslałam że to coś pięknego ...pozostał tylko ból

Słowa jak kamień rzucane w kałuże
chlapiące przechodniów swą treścią
Kłamstwa na poplamionej spódniczce
nie mogące się zmyć
Uczucia jak zaschłe błoto kruszone
jednym pociągnięciem ręki
Myśli popadające w rynsztok
pomiędzy zmiętymi marzeniami
a nadzieją
z śladami butów
i keczupu
spoglądające z kosza
czekające na kogoś komu jeszcze się przydadzą
z ulgą widzące sięgającą nisko dłoń...
Radość ścierana pumeksem
z elewacji domów
Wspomnienia poddane kremacji
rozsypane pomiędzy tłum

Deszcz, starający się to wszystko zmyć.......

autor

morphia

Dodano: 2007-11-12 19:40:15

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie