Kamienne ogrody
Wokół nas powstają kamienne ogrody
szczelnie otoczone wysokich drzew
cieniem
na ogromnym tronie wyrzeżbionym w skale
swój królewski urząd piastuje milczenie
Spomiędzy kamieni wyrastają chwasty
chciałabym je wyrwać lecz tkwią za
głęboko
potężne korzenie drążą korytarze
rozłożyste liście pną się ku obłokom
Sterta wielkich głazów przygniotła
nadzieję
właśnie dziś wydała swe ostatnie
tchnienie
róża podlewana z wielką starannością
stała się symbolem - zaklętym kamieniem
Zamiast błogiej woni czuję zapach smutku
nie skrywają piękna kamienne rabaty
a wystarczy tylko wpuścić trochę światła
by znów na kamieniach mogły kwitnąć kwiaty
autor
Kinga
Dodano: 2022-07-04 18:36:56
Ten wiersz przeczytano 1056 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
Często odgradzamy się od innych i kamieniejemy...
Ale, wystarczy trochę światła, miłości, strawy dobroci
i zakwitamy ponownie jak kwiaty.
Piękny wiersz.
Rozczula czytelnika.
Pozdrawiam serdecznie
Fantastyczny wiersz ! Puenta trafiona.. Pozdrawiam :)
Twoje wiersze dowodzą, że klasyka w poezji także może
być piękna.
Bardzo smutno jest w takich zimnych ogrodach...
Przychodzi mi także na myśl renowacja rynku w moim
miasteczku -niestety na gorsze :( nikt juz nie
przychodzi, nie ma ploteczek rozsiadłych na
ławeczkach, ech...
Pozdrawiam bardzo serdecznie Kingo :)
Co tu powiedzieć? czytając poczułem się jak wycieczce
w czyimś sennym koszmarku. I nawet ta końcówka mnie
nie do końca przekonała bo z rośnięciem czegokolwiek
na kamieniach jest dość średnio. No chyba ze mówimy o
cierniach. Ale plusz postawiłem za nastrój pozdrawiam
z uśmiechem:))
smutne zimne są te ogrody... w domach rodzinach w
świecie w sercach
Pięknie. Czasem właśnie najtrudniej o trochę światła.
Ale jeśli jest choć odrobina - jest i nadzieja.
Pozdrawiam serdecznie.
piękny wiersz.
Myślę że jednak nie- tych kamieni nie ma tak dużo.
Jest w nas współczucie, empatia i pomoc.
Jak nikt pomagamy sąsiadom.
Jestem z nas dumna.
Piękny wiersz
Pozdrawiam serdecznie:)
Ślicznie i bardzo moim zdaniem alegorycznie, ogromny
za to plus - brawo!
Pięknie napisany, melancholiczny wiersz:)
przepiekna melancholia uwieńczona puentą
wystarczy trochę światła by odkamienić...
pozdrawiam serdecznie:)
Piękna, przesmutna melancholia.
Pozdrawiam serdecznie Kingo:))
Wokół mamy kamienne ogrody, kamienne podwórka,
kamienne place. Po nich snują się ludzie z kamiennymi
twarzami i sercami z kamienia. Tylko życzliwość,
wrażliwość i odrodzenie przyrody uśmiech nam
przywróci. Słońce radośnie zaświeci. Wzruszająca
melancholia wywołała smutne refleksje. Pozdrawiam
serdecznie z podobaniem:)