Kap, kap, kap

Kiedy to się zaczęło, dokładnie nie wiem.
Kapanie koszmarne kroczy niczym wojskiem kawaleryjskim.
Krany, uszczelki, zawory jakieś wciąż kupuję,
kawalkadą próśb tą wymianę zlecam.
Koszt wielki, rezultat mizerny.
Kiedy do snu się układam, do ucha wciąż
kapanie wpada.
Katem jest i na nic się zda pomoc sąsiada.
Kruszynka kropla, ja się jej boję!
Kruche o nerwy moje.
Kamienne cienie błądzą po ścianie,
krotochwilne słowa kilkuliterowe.
Krople małe i zimne kaskadą letnią zostaną.
Kap, kap, kap.
Katuszą będą, są.
Krzyczę Nie i Eureka.
Kawałek po kawałku jak mur.
Krusząc to życie jak kołowrotek,
kręci się, przez palce przecieka.


https://youtu.be/irWk-toPqHs

autor

Annna2

Napisany: 2021-03-16 Dodano: 2021-03-16 09:24:46

Ten wiersz przeczytano 1523 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Nieregularny Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie