Kapitanoza

Rozwijam skrzydła wzlatując nad morzem
za nim czeka moje życie
w myślach jego przyszłość tworzę
choć to nigdy się nie sprawdzi
Mogę czekać i odliczać lata
wszystko się zmieni poza przebytym czasem
ale wciąż wspominam wciąż żałuję
tak straciłem nadzieję... płaczę
Każda kropla zraniła Cię trzykrotnie
skumulowałem istnienie smutku w sobie
przeszłość zjawia się powrotnie
niszczy moje wnętrze i nie odpocznę w grobie
Nie ukrywam wszystkich lęków
ciągle myślę o tym co się odbyło
ostatni wzlot moich skrzydeł
to już nareszcie mnie zabiło
Umarłem choć i tak nie żyłem
wszystkie radości w symie pozostawiłem
Umysł niestety nigdy nie umrze
będę się męczył nie mając serca
i mając dla siebie cała wieczność
nigdy nie odnajdę swojego miejsca

autor

Derealizacja

Napisany: 2007-12-13 Dodano: 2013-03-10 21:51:44

Ten wiersz przeczytano 850 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie