Karatowe refleksje
Kiedyś się młodość wyrwała z duszy
i poleciała ciągnąc za sobą,
człowiek się dwoił, troił i puszył,
energią tryskał wprost dubeltowo.
Skry się sypały gdziekolwiek stanął,
tak bezpośrednio z życiem się ścierał,
padał wsród nocy, a z kacem rano
ruszał, by fazy szukać dla zera.
"Swój chłop", tak wkoło mówili o nim,
bo się wszelakim podkładał gustom,
za tanim blichtrem po świecie gonił,
a jego dusza świeciła pustką.
I kiedy wreszcie zwolnił po latach,
chore emocje nieco okiełznał,
stwierdził, że chociaż zwiedził pół
świata,
siebie samego kompletnie nie znał.
Wtedy zrozumiał, porzucił wszystko,
samopoznaniu czas swój poświęcił
i stał się własnych uczuć odkrywcą,
dzieląc się nimi do samej śmierci.
Komentarze (78)
Dobra życiowa refleksja. Myślę, że mogłoby się z nią
utożsamić wielu z nas.
Pozdrawiam:)
czas nas uczy refleksji
niezwykle piękny, życiowy i mądry. Najtrudniej jest
odkrywać siebie
Każdy potrzebuje czasy, by się odnaleźć.
Czas nas uczy, musimy tylko chcieć.
pozdrawiam serdecznie Karacie.
przemawia tu życia doświadczenie
i taka refleksje jest w cenie...
+ Pozdrawiam serdecznie
Każdy wiek ma swoje prawa, ważne by w odpowiednim
czasie znaleźć to co najważniejsze:)
wiersz z mądrą refleksją napisany jak zwykle
starannie:)pozdr
Madre, karatowe refleksje :)
życiowy taki prawdziwy - dobrze że w porę odnalazł
samego siebie:-)
pozdrawiam
Szukał, zwiedzał, a sam siebie nie znał...dobrze, że
kiedyś na oczy przejrzał...spora doza refleksji...
pozdrawiam serdecznie, miłej niedzieli
Życiowa refleksja Karacie ...
Miłego popołudnia:)
ładny wiersz:)
Ładnie napisany wiersz o tym, że najcenniejszą
wartością w życiu jest szczerość wobec siebie samego.
Witaj Karacie. Ciekawie piszesz. Patrzę na to w ten
sposób... jest czas gdy gromadzimy materiały i jest
czas kiedy układamy, modelujemy, odrzucajac co
niepotrzebne i w ten sposób ulepszamy siebie...
Serdeczności.
był czas szaleństw teraz nadszedł czas zastanowienia i
refleksji
miłego dnia:)