Karuzela

dla g.m. za oczy.

Istniały.
Majaczące się postaci, krążące jak sępy wokół życia brukowców.
Potrafiły pluć na kogoś, by za chwilę lgnąć do tej samej persony
Z bezlitosnym uśmiechem przyklejonym do twarzy.
Trudno było tak po prostu odnaleźć się w nowej popkulturze,
Bez uznania, że życie to jedna wielka fobia nieporozumień.
Bo w końcu istniała – przepełniona chudymi dziewczynami i muzyką ulepszaną komputerowo.
Trudno było zaakceptować wady i niedoskonałości.
Ludzie kopali pod sobą dół, popadając w kompleksy z wrażeniem,
Że tamten świat jest lepszy o trzysta sześćdziesiąt stopni.
W każdej plotce i mieszanych na czysto faktach była ironia prawdy.
Jednak nikt panicznie jej nie szukał.
Wszystko tym samym nie mogło się wtedy zmienić.
A to byłaby porażka dla „gwiazd” żebrzących pod latarnią czy kinem.
Istniały.
Dalekie fobie o szczęściu.

autor

Olelia

Napisany: 2007-12-05 Dodano: 2007-12-13 16:09:24

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie